Gichta - po naszymu / strona 5

nawigacja: Palowice » Pojezierze Palowickie » Gichta - po naszymuUtopkowi sie uszy od gańby zaczerwiyniły. Jeszcze takij chrubyj baby na łoczy niy widzioł, a co dziepiyro poprzoć sie z takom. Otworził z ciekawości gymba choby mały bajtel. Hilda wylazła z wody i idzie ku swojim lontom. Teraz jom ujrzoł w cołkij krasie ze zadku. Stoł wpatrzony choby w łobrozek i w tym miejscu zapomnioł, co noleży utopkom robić – ani słowa niy poradziył z siebie wydusić. Frau Hilda wyciągła z ryncznika flaszka gorzoły i prawi:– Niy dziwej sie karlusie, yno podź tu ku mie i otworz mi ta flaszka, przeca jo jom niy byda jeszcze otwiyrać!

Utopek wyloz z wody i jak zaczarowany ku nij sie pomyko choby po powrózku. Wzion flaszka do rynki, zymbiskami frup wyciągnył i Hildzie jom podoł. Hilda przistawiyła ku gymbie i pociągła troszka, zakrziwiła sie, że niby tako łostro, i dowo flaszka utopkowi. Utopek przistawiył jom ku gymbie i cołki czas Hildzie do łoczów zaglądo. Te ji tak blyszczały choby diobłu, kery widzi, że za chwila bydzie widłami duszyczka do piekła wciepowoł.„Rudi” pociągnył se z flaszki zdrowo, wiela poradziył, i w tym samym momyńcie zrobiył sie na zmiana czerwony, zielony, modry i bioły. Hilda mu z rynki flaszka wydarła i resztom świynconyj wody go poloła z wiyrchu na doł. Tego sie niy do opisać, co sie potym dzioło. Utopek wskoczył do stawu choby oparzony. Skryncoł sie jak piskorz w rynce. Woda w stawie zaczła bulkać choby za chwila wreć miała. Hilda ze szwongiym za utopkiym do stawu wskoczyła i połowica wody śniego zaroz wyszpluchło za grobla.– Niy uciekej, karlusku! – wrzeszczała za nim. – Przeca jeszcze my sie niy poprzoli!Po utopku ani śladu. Nałokoło pełno pary, ani we warzkuchni. Hilda niy poradziyła swojich lontów znejść. Siadła nad stawym i czekała, aż sie te opary stracom.Utopek w tatarczuchach schowany świyrgotoł ze strachu, aż mu zymby szczyrkały. Hilda durch czekała, bo niy chciała iść du dom po sagu. Rozwidniało sie już, jak znejdła te swoji lonty. Prawie sie mynczyła z koszulom, kero mokro niy chciała przez głowa przelyść, jak usłyszała jakiś głosy. To „gichciorze” śli już do roboty. Jak prziszli bliżyj i ujrzeli tako sago baba z biołym turbanym na łepie, to wziyni uciekać z larmym na wszystki strony. Yno Helmuth poznoł swoja baba, keryj w nocy w łożku niy było. Niy doł sie jednak znać, bo go gańba było, i tyż do kupy z robotnikami do huty śmiatoł. W hucie juzaś szła godka, aż wrało. „Zieleźniki” sie starali, że juzaś wiyncyj gorzoły bydom musieli utopkowi nosić, bo tyn se jakoś strziga przikludził ku stawie.Nic takigo ich jednak niy spotkało. Teraz było na łopach, utopek od tego czasu nie chyciył sie gorzołki.„Nimiecko strziga” nauczyła go moresu i od tyj chwile mieli „gichciorze” spokoj od „Rudika”.