Historia Kościoła w Palowicach
Wstęp:Po prawie ćwierć wiecznej pracy duszpasterskiej w Palowicach, ks. Ludwik Pitas zdążył poznać dolegliwości swoich parafian. Należeli oni wtedy do parafii woszczyckiej, ale tak jak Zgoń chcieli uzyskać samodzielność.
W 1969r. wspomniany wcześniej ks. Ludwik Pitas zakupił dużą parcelę budowlaną o pow. 1,5 h na nazwisko Franciszka Strzody – palowickiego rolnika. Miała ona w przyszłości posłużyć pod budowę kościoła.
Jednak długo trzeba było czekać, aż do niedzieli 16 października 1977r. Wtedy to palowicki kronikarz Sylwester Musiolik, zanotował w Kronice Palowic te oto słowa: „niedziela ta będzie chyba początkową datą w historii przyszłego kościoła w Palowicach”. Powodem tegoż wpisu był list pasterski ordynariusza diecezji katowickiej ks. Bp Herberta Bednorza o konieczności przeniesienia drewnianego, zabytkowego i zarazem opuszczonego kościoła z Leszczyn do Palowic.
Mijały kolejne lata kiedy 30 marca 1980r. w Niedzielę Palmową, 20 dni po śmierci ks. L. Pitasa, przyszły proboszcz woszczycki ks. Stanisław Gruchała obwieścił: wydano urzędową zgodę na przeniesienie kościoła z Leszczyn do Palowic. Został więc zakończony, trwający 30 miesięcy, etap koncepcyjny.
W niedzielę, 18 maja 1980r. w 60 urodziny Ojca Świętego Jana Pawła II została odprawiona pierwsza msza św., której przewodniczył ks. Stanisław Gruchała. Odtąd niedzielne nabożeństwa odprawiane były regularnie.
18 czerwca z Urzędu G. i M. w Leszczynach nadeszła odmowna decyzja lokalizacji kościoła na posiadanej parceli. W zamian zaproponowano dwie inne działki, ale mieszkańcy Palowic nie zgadzając się na takie rozwiązanie w odpowiedzi do Urzędu G. i M. przesyłali odwołania, owocujące kolejnymi odmowami.
Po pewnym czasie zaczęto wątpić w porozumienie z Urzędem i wówczas podczas spotkania z ks. Alfredem Szkróbką w mieszkaniu palowickiego kronikarza Sylwestra Musiolika, padła propozycja dotycząca zmiany lokalizacji na parcelę przy ul Woszczyckiej 17. Już wcześniej wzbudziła zainteresowanie inicjatora budowy palowickiej świątyni – ks. L. Pitasa, jednak właściciel pola Ignacy Grzegorzek, nie zgadzał się na sprzedaż swej roli nawet na tak szczytny cel.
Ks. Szkróbka udał się więc do córki I. Grzegorzka - Klary Gorzawskiej, spadkobierczyni majątku po ojcu. Ona bez żadnych przeszkód ofiarowała prawie całą parcelę na cele kościelne. Postanowiono ponownie wystąpić z propozycją nowej lokalizacji. Trzy miesiące po przybyciu ks. Szkróbki, 29 lipca 1980r., przywiózł on jak najbardziej pozytywną decyzję o nowej lokalizacji kościoła przy ul. Woszczyckiej 17.
14 września, w niedzielę, przy udziale setek wiernych miała miejsce pierwsza uroczystość, tj. poświęcenie nowo zbudowanego dębowego krzyża przez ks. Szkróbkę. Krzyż ten postawiono w miejscu, gdzie rok później doszło do rekonstrukcji leszczyńskiego zabytku. Następnego dnia wizytował tam ordynariusz diecezji ks. bp Herbert Bednorz. Była to jego pierwsza wizyta w późniejszej parafii Trójcy Przenajświętszej.
Akt erekcyjny
„Utartym zwyczajem przy wznoszeniu obiektów jest wmurowywanie Aktu Erekcyjnego”, pisze w swojej książce „Palowice – Droga do parafii” miejscowy kronikarz Sylwester Musiolik. Inicjatorem powstania tego dokumentu był wyżej wymieniony S. Musiolik. Opracował on jego treść, którą zaakceptowano oraz sporządzono w formie historycznego dokumentu. Poświęcenia opisywanego aktu dokonano 14 czerwca 1981r., kiedy to palowiczanie obchodzili swój pierwszy w historii odpust Trójcy Przenajświętszej. Puchar, w którym zamieszczono akt oraz inne pamiątki naszych czasów został wykonany przez Alfreda Buchtę. Ważył ponad 15 kg, był z mosiądzu, a jego zawartością nie jest jedynie akt erekcyjny, o którym wcześniej była mowa, ale te oto pamiątki wymienione poniżej, przekazane przez ks. A Szkróbkę oraz S. Musiolika:
- Srebrny medal z Watykanu
- Plakietkę z tworzywa z podobizną Ojca Św. Jana Pawła II
- Srebrną monetę 200-złotową
Puchar ten został wmurowany do fundamentów prezbiterium z prawej strony ołtarza, a napis, który został na nim wygrawerowany to data: 14 VI 1981 oraz nazwa miejscowości: Palowice.
Rekonstrukcja zabytku:
Prace nad rekonstrukcją zabytku trwały zaledwie ponad 5 miesięcy, a zasługą tego jest poświęcenie wielu parafian, a także wielu innych ludzi, którzy pracowali na tejże budowie. Najpierw z zadania wzorowo wywiązała się ekipa cieśli z Orawy, a później dokonano rekonstrukcji wieży – jednego z najtrudniejszych do rekonstrukcji elementów kościoła. Kolejnym etapem była budowa zakrystii, następnym wystrój kościoła. Inne, nie mniej ważne prace w końcu dobiegły końca. Zakończył się kolejny etap usamodzielnienia palowickiej społeczności.
Uroczysty dzień poświęcenia:
W końcu nadszedł długo oczekiwany dzień. Uroczysta msza św. została odprawiona nie wewnątrz świątyni, ale przy specjalnie zbudowanym ołtarzu polowym. Cały kościół został wspaniale przystrojony jak również trasa, którą przejeżdżał biskup. W ceremonii poświęcenia udział wzięli: bp H. Bednorz, ks. A. Szkróbka, Ks. E. Szyszka, ks. Reinhard Schittko, o. Tarcyzjusz Szkółka oraz wielu innych duchownych. Na mszy św. zgromadzili się prawie wszyscy mieszkańcy Palowic, zaproszeni goście jak również liczne delegacje.
Podsumowanie:
Palowicki kościół jest perłą śląskiej sztuki sakralnej. Został zbudowany w Leszczynach, przez cieślę Jana Ożgę w 1606r. W 1981r. został przeniesiony do Palowic, a poświęcenie nastąpiło 21 października tego samego roku.
[ źródło: "Palowice - Droga do parafii" mgr Sylwester Musiolik ]
