Z dziejów palowickich młynów
Powi�zane artyku�y:
Na bardzo szczegółowej mapie księstwa raciborskiego z 1736r. w granicach Palowic widnieją znaki 3 młynów: jeden – w centrum wsi na „kanarze”, drugi – na Łanuchu i trzeci – na Hochołogu. Najstarszym młynem w Palowicach był młyn trzeci. Wymieniony jest bowiem w dokumencie księcia raciborskiego z 1308r., który mówi o młynie Piotrowym, stawie młyńskim i czarnym lesie. Znany jest dosyć znaczny poczet palowickich młynarzy, i tak: Jan Musioł, młynarz z Palowic w 1766r., Paweł Praczka, młynarz Palowic pracujący na Żwace pod Żorami w 1767r., Szymon Musioł występujący jako młynarz z Palowic w latach 1768-69, następnie w latach 1770-76 wymieniony jest Jerzy Schmidt jako młynarz na Hochołogu. Tenże sprzedaje ów młyn za 440 guldenów reńskich Andrzejowi Połomskiemu.W 1788r. wymieniony jest Jakub Poloczek jako młynarz z Palowic. W 1797r. wspomniany jest Fryderyk Praczka, młynarz z Palowic pracujący na Żwace. Kolejny młynarz na Hochołogu nazwiskiem Bańka sprzedał 14 stycznia 1807r. za sumę 900 guldenów reńskich tenże młyn Pawłowi Połomskiemu z Paniów. Z lat 1810-1812 znany jest młynarz Wawrzyn Pisarek z Palowic będący zarazem dzierżawcą palowickiego myta. W połowie XIX w. znani są jeszcze czterej młynarze: w 1844r. Jan Jarząbek, w 1850r. Jakub Michalski, w 1852r. Adolf Tomas i w 1862 i 1880r. Paweł Pisarek.
Drugi młyn (na Łanuchu) pracował jeszcze w pierwszej połowie XIX w. Kiedy jednak zbudowano w jego sąsiedztwie hutę, młyn przerobiono na napęd fryszerki.
