Gichta - po naszymu / strona 4

nawigacja: Palowice » Pojezierze Palowickie » Gichta - po naszymuZawołoł „Rudi” do sia Jorgusia jąkały i godo:– Od dzisioj, żeby my dalij w zgodzie żyli, musicie wiynkszo flaszka nosić! Powiydz to tym twojim kamratom, „zieleźnikom”, rozumisz?!– Jooo... taaam rooozumia, ale czy łoni tooo... zrozumiom, tego niy wiym.Jorguś wszystko chopom łopedzioł po swojimu, ale ci byli chyconi i nic yno sie ciyngiym śmioli. Herr Helmuth nic z tego niy rozumioł. Musioł mu Stanik, kery mioł ciotka w Niymcach i trocha po nimiecku poradziył, erklerować mu to. Inżiniyrowi sie to tak spodobało, że jakiś utopek stawym rządzi, że wszystkich do szynku zaprosiył.

W szynku herr Helmuth stawioł piwo za piwym, a na łostatku uczył „gichciorzy” śpiywać jakoś nimiecko śpiywka o „wasermanie”. Tak ich dłogo uczył, aże to chopy już fajnie umieli do kupy śpiywać. Potym pedzioł: „Teraz pudymy pod łokno do mojij baby zaśpiywać!”.Poszli potym wszyjscy pod inżinierowo chałupa i tak sie drzyli, że niy yno frau Hilda, ale somsiadow pobudziyli. Biydny herr Helmuth po tym wszystkim przez trzi dni sie na Gichcie niy pokazowoł. Bez mała za ta blamaża frau Hilda mu taki lyjty spuściyła, że cołki te trzi dni w łożku przeleżoł. Jak sie potym dowiedziała, komu to mo do zawdziyńczynio, to pedziała:– Tyn wasz „waserman”, czy jak mu tam godocie – utopek, może sie zawczasu wykludzić z tego stawu! Już jo sie o to postarom, żeby mu sie tam zbrzidło!Do drugij wypłaty frau Hilda niy czekała. Dziyń przed niom naloła do flaszki po gorzołce świynconyj wody, zaszpontowała i ziglakym zaloła. Wziyna mydło, ryncznik i pedziała Helmuthowi, że idzie sie łokompać na utopkow stow. Ani swojigo chopa niy chciała słuchać, kery ji odrodzoł, jeźli niy chce być utopiono przez utopka.– Lepij sie w grotku łokompej! – zawołoł za niom.Było fest parno w tyn dziyń pod wieczor, jak frau Hilda znojdła sie nad stawym. Seblykła sie do saga, bo niy było tam żywego ducha. Lonty powiesiyła na młodyj brzozce, wziyna mydło do rynki i pomalutku wlazła pod kolana do wody. Naroz usłyszała z sitow jakiś łoszkliwy śmiych. Hilda wiedziała, że to „Rudi”, ale ani niy dyrgła, yno sie pomalutku zatonkała aż pod kark. Woda w stawie sie zaroz do gory dźwigła, wiela niy brakowało, a byłaby sie przez grobla przeloła.Niych yno tu bliżyj przidzie! – pomyślała. – Już jo mu tyn łoszkliwy śmiych nazod do pychola wcisna. Niy musiał długo czekać, bo za chwilka utopek był przi nij.– To tak wyglondo ta nimiecko baba, kero chopa sprała za darmo? Teraz łobejrzymy, czyś ty rychtyk tako łostro.Hilda sie yno piyknie roześmioła i godo:– To zależy, z kim sie mo do czyniynio. Takimu piyknymu karlusowi jak ty ni miałabych sumiynio co zrobić. Z miłom chyńciom bych sie z tobom gorzołeczki napiyła i poprzoła.